Dát heb ik ván gen vremde

Refrein:
Dát heb ik ván gen vremde
dát zit d'r beej ós een
dát zit deep in mien gene
mótte ózze pap is zeen
di sjouwt nao álle kroege
zit ‘t lifste óp en kruk
en ik heb dát ge-erft
dörrum kóm ik heer zò duk
dus raeken ‘t meej ni á
‘t leet án ózze Vá
 
Laatste nazin
ózze Vá, - ózze Vá, dao.... leet ‘t á)
 
Couplet:
Di zoën ván ózze'n buurman,
wis ni good wát “erfelijk” waas
en vraog toen án zien vader:
‘Heb ik ok zon lange naas'?
Ze ginge toen ánt maete
en kwaome d'r toen oêt,
tot óp de millimaeter
háj heej krek dezelfde snoêt.
 
Couplet:
Gister vraog ós Jantje:
zeg hoe zit dát nou met meej,
bin ik nou ‘t zelfde,
‘t zel-lef-de ás geej.
Ik zâg: WáI ál dát gójje,
jao dát is hiël frappant,
má aal die minder dinge
hedde ván d'n andere kant.